Zgodnie z art. 135 KRO zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wysokość alimentów będzie więc zależna z jednej strony od poziomu wydatków koniecznych dla zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb materialnych osoby uprawnionej do alimentacji, z drugiej natomiast, od poziomu możliwości majątkowych i zarobkowych osoby zobowiązanej. Oczywistym jest więc, iż w drugim z wyżej wymienionych wypadków liczyć będą się nie tyle faktyczne dochody, co dochody i środki, które osoba zobowiązana miałaby w dyspozycji, gdyby dokładała należytej staranności do zapewnienia sobie źródeł utrzymania (a w dalszej kolejności, zapewnienia ich także osobie uprawnionej do alimentacji).
Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Oznacza to, iż rodzice maja obowiązek dostarczyć środków utrzymania i wychowania dziecku małoletniemu niezależnie od swojej sytuacji materialnej. Nawet jeśli jest skromna, nadal obciąża ich obowiązek względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a jego charakter pozostaje bezwzględny. Nieco inaczej sytuacja ma się tam, gdzie chodzi o alimenty na rzecz pełnoletniego dziecka. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
